Моќно оружје на САД и Британија за напад на Хутите: подморници и проектил користен за време на бомбардирањето на СФРЈ во 1999 година

По два месеца напади на бродовите во Црвеното Море, САД и Обединетото Кралство возвратија со напад на позициите на Хутите во Јемен. Причина беше масовниот напад со беспилотни летала „камикаѕе“ и противбродски проектили извршен од Хутите на 10 јануари, што беше 26-ти напад од 19 ноември до денес.

Набргу по нападот, и од Вашингтон и од Лондон стигнале изјави дека овој пат Хутите отишле предалеку и дека нема да останат неказнети.

Американско-британската реакција не се чекаше долго. Ноќта меѓу 11 и 12 јануари американските воени бродови и британските борбени авиони ги нападнаа базите на Хутите во Јемен. Според првите изјави на американската војска, нападот бил масовен на повеќе од 60 цели на 16 позиции.

Според првичните извештаи, основното оружје на нападот била крстосувачката ракета „Томахавк“. Засега е познато дека биле користени UGM-109E Tomahawk Land Attack Missile (TLAM Block IV).

„Томахавк“ беше развиен во 70-тите и 80-тите како стратешка крстосувачка ракета вооружена со нуклеарна бојна глава наменета за лансирање од авиони (првенствено стратешки бомбардери). Набргу беше развиена варијанта со класична бојна глава.

Втората првпат беше искористена во 1991 година за време на операцијата „Пустинска бура“. Од тогаш до вчера повеќе од 2.000 „томахавки“ беа користени во борби, вклучително и во нападите на српските позиции во Србија и Босна и Херцеговина во текот на деведесеттите.

Најдобрата карактеристика на „Томахавк“, поради што сѐ уште се користи, е тоа што е многу тешко да се открие. Особено со копнени радари. Тоа се постигнува со летање на само десет метри од земјата со голема супсонична брзина (околу 900 km/h).

Неколкуте разни системи, вклучително и сателитски GPS, му дозволуваат да лета во долините и помеѓу ридовите и да ги заобиколува позициите за воздушна одбрана. Современите воздухопловни сили опремени со летачки радари може да детектираат и соборат „Томахавк“, но Хутите немаат такви способности.

Друга карактеристика на „Томахавк“ е неговиот многу долг дострел. Имајќи предвид дека првично беше развиено како оружје за нуклеарни напади врз цели длабоко во СССР, има дострел од 1.600 километри, што значи можност за напад од многу безбедно растојание. Големата бојна глава, тешка повеќе од 450 килограми, сигурно ги уништува сите цели, освен оние што се закопани многу длабоко под земјата.

Си-ен-ен тврди дека крстосувачките ракети „Томахавк“ биле лансирани од „УСС Флорида“ (SSBN-728). „УСС Флорида“ е една од четирите подморници од класата „Охајо“, кои беа претворени во 90-тите од подморници со балистички ракети со нуклеарни бојни глави во подморници за напад со крстосувачки ракети. Ова резултира со особено моќно оружје за акција во локалните војни.

Секој од нив е вооружена со 154 крстосувачки ракети UGM-109E Tomahawk Land Attack Missile (TLAM Block IV). Така е добиена најголема концентрација на крстосувачки ракети на едно пловило. Дваесет и двете вертикални цевки за лансирање се изменети за да се сместат мултифункционалните контејнери за лансирање од типот MAC (Multiple All-Up Round Canisters). Во секоја од нив има седум ракети „Томахавк“.

Релативно големата големина и моќта на подморницата ѝ овозможуваат да носи 154 крстосувачки ракети „Томахавк“, 50 % повеќе од пакетот американски разурнувачи со наведувани ракети и речиси четирипати повеќе од најновите нападни подморници на американската морнарица.

„ССГН може да испорача голема огнена моќ многу бргу“, изјави за Си-ен-ен во 2021 година Карл Шустер, поранешен капетан на морнарицата и директор на операции во Заедничкиот разузнавачки центар на американската Пацифичка команда.

„Сто педесет и четири ‘томахавки’ прецизно даваат многу удари. Ниту еден противник на САД не може да ја игнорира заканата“, рече тој.

Додека морнарицата би можела да собере поголем број разурнувачи за да испорача ракети во уште поголем број, како самостојна единица што тешко се открива, подморницата со наведувани ракети од класата „Охајо“ е во океан сама по себе во американскиот арсенал. Бредли Мартин, поранешен капетан на морнарицата, стана поморски истражувач во тинк-тенкот RAND Corp.

„ССГН останува платформа со единствена најголема способност за испорака на конвенционални ракети“, рече Мартин.

Големината на таа огнена моќ беше прикажана во март 2011 година кога „УСС Флорида“ лансира речиси 100 „томахавки“ против цели во Либија за време на операцијата „Одисеја зора“. Тој напад го означи првиот пат кога ССНГ беа користени во борба.

„Флорида“ е управувана од нуклеарен реактор, кој обезбедува пареа за две турбини, кои го вртат пропелерот на подморницата. Морнарицата го нарекува својот опсег неограничен, со неговата способност да остане потопена, само од потребата да се надополнат резервите со храна за нејзиниот екипаж.

Текстот Моќно оружје на САД и Британија за напад на Хутите: подморници и проектил користен за време на бомбардирањето на СФРЈ во 1999 година е превземен од МАКФАКС.