Плажата Титови Хаваи го чува споменот на некогашното елитното летувалиште на југословенската армија

Звукот на чекорите и крцкањето на стаклото, пораките на ѕидовите кои нè тераат да застанеме и да размислуваме за графитите на локалните уметници, жиците што штрчат од ѕидовите, како и душеците на бездомници кои решиле да спијат во истото место каде некогаш шетале Тито, Ричард Бартон и Елизабет Тејлор, Јул Бринер, денес само се сеќавање на идиличното време кога во Купари течело шампањ, мед и млеко.

Луксузните кружни скали на некогаш фасцинантните хотели и места за лустери кои некогаш фрлале светлина врз сјајот на важни воени личности и светската елита денес служат само како потсетник на воените трагедии на западниот брег на Жупскиод залив, на помалку од 10 километри од центарот на Дубровник.

Туризмот во Купари има долга историја. Таа се развивала од почетокот на 20 век, кога далматинската трговска компанија го купила имотот, замокот и остатоците од некогашната циглана од дубровничката фамилија Кабога и ги продаде на чешки претприемачи во 1919 година. Истата година започнала изградбата на првиот хотел (Странд), преуредувањето на старата фабрика за цигли и замокот во хотел Гранд и уредувањето на паркот со авении од палми.

По Втората светска војна, Купари станало воено одморалиште, едно од најексклузивните во Европа, поради што бил наречен Титови Хаваи. Во златното доба никнувале и нови хотели во кои според некои извори биле вложени околу милијарда долари. Дури и денес, додека шетате низ скелетот на некогашниот прекрасен хотел Пелегрин, дизајниран од сараевски архитект Дејвид Финци, можно е да се замисли некогашниот раскош. Во војната хотелите биле значително оштетени, а одземено е се што можело да се одземе.

Меланхоличните сцени кои времето неуморно ги руши дел по дел не ги спречиле дубровчани и туристите да одат на капење и да уживаат на една од омилените плажи во тој дел од градот. За оние кои преферираат карпи или осаменост, плажата Купари можеби не е најубавата во Дубровник, но сите се согласуваат дека е најнеобична.

Ако го тргнете погледот од напуштените згради, ќе наидете на чисто сино море обложено со ситни и големи камчиња, а понекогаш и песок. На плажата има и кафуле каде може да се освежите, како и туш кабина, а има и паркинг за автомобили.