Ѝ почина синот, детството и беше хорор, го нападна папата Бенедикт, ја нарекуваа ќелавата пејачка: трагичниот живот на Шинед О’Конор

Ангелскиот глас, убавото лице и витката фигура на Шинед О’Конор го освоија целиот музички свет во раните деведесетти. Шинед О’Конор почина на 56 години.

Во тоа време, публиката и критиката беа маѓепсани од нејзиниот талент и необичниот изглед. Сепак, токму кога беше на врвот на славата и популарноста, нејзината кариера тргна надолу.

Шинед О’Конор беше ирска пејачка и текстописец, добитник на наградата Греми.

Таа беше политички активист, а нејзините ставови за религијата, правата на жените, војната и злоупотребата на деца често предизвикуваа контроверзии и во Ирска и во целиот свет. Нејзините јавни настапи против Ватикан се особено познати, како на пример кога ја искина фотографијата на Иван Павле Втори во „Статрдеј Најт Лајф“ во 1992 година. После тоа, во 2009 година, таа го нападна Бенедикт Шеснаесетти и го обвини за прикривање случаи на сексуална злоупотреба на деца од католички свештеници.

Во текот на нејзината кариера, О’Конор соработуваше со многу музичари и учествуваше на бројни хуманитарни концерти.

О’Конор е роден на 8 декември 1966 година во Даблин. Таа е едно од петте деца на Џек и Мари О’Конор. Родителите на Шинед се развеле кога таа имала само 8 години. Трите постари деца отишле да живеат кај нивната мајка, која, како што тврдела Шинед, била изложена на физичко малтретирање.

Во 1979 година, О’Конор ја остави мајка си и отиде да живее со нејзиниот татко и неговиот сопруг. Од 15-годишна возраст, таа се школувала во Центарот за обука Грианан, управуван од сестрите на милосрдието. Тоа влијаело да созрее и да напредува во секоја смисла, особено во пишувањето и музиката. Но, таа често протестираше против наметнатиот сообраз.

Една од волонтерите беше сестрата Пола која ја слушна како Шинед пее и веднаш го препозна нејзиниот талент. Шинеад го сними синглот „Take My Hand“ со групата, но членовите на групата мислеа дека таа е сè уште премлада за да им се придружи (тогаш имаше само 15 години). Во 1983 година, нејзиниот татко ја испратил да студира во Ватерфорд, каде што О’Конор го развила нејзиниот талент со помош и поддршка на наставник по ирски јазик. Снимила четири демо песни, меѓу кои и две кои самата ги напишала. Тие песни беа на нејзиниот прв албум.

Нејзиниот прв албум „Lion and the Cobra“ (1987) беше сензација, номиниран за Греми, а плочата стана златна. Песната „Мандинка“ во која пее за африканско племе стана голем хит во Америка.

„За да го разберете, треба да ја прочитате книгата „Корени“ од Алекс Хејли“, рече таа за песната, за која нашла инспирација од различни извори, вклучувајќи го келтското наследство, Леонард Коен, панкот и хип хопот.

Две години подоцна, таа го сними дуетот „Kingdom of Rain“ со скриениот гениј на поп музиката Мет Џонсон, кој се најде на албумот „Mind Bomb“ како и неговиот бенд The ​​The.

Светската слава ја доживеа со синглот „Nothing Compares To U“, од нејзиниот втор албум „I Do Not Want What I Haven’t Got“. Таа песна на Принц ја одбележа нејзината кариера до тој степен што и денес, точно 35 години откако е снимена, сè уште е актуелна.

Уште пред деби албумот, таа ја избричи главата, објаснувајќи го тоа како нејзин гест на бунт против сексизмот што владее во музичката индустрија. И надвор од неа. Ја нарекоа феминистка, што таа го одби.

Сигурно ја нарекоа: бунтовничка, ќелава пејачка, иконоборец, феминистка, мајстор за скандали, дури и терорист. А единствена желба и беше да најде љубов, да живее спокоен живот и да пее. И покрај сите неволји што би било тешко да се гледаат на филм, таа успеа да сними 10 албуми и бројни синглови и песни, како и да одржи безброј повеќе или помалку успешни концерти низ светот. Зад себе ги остави наградите, но и постојаната принуда да се докажува себеси и другите.

До моментот кога таа се појави на „Сатрдеј Најт Лајф“ во октомври 1992 година, таа веќе беше етикетирана како луда – поради бојкот на Греми наградите каде што требаше да ја добие наградата за рекорд на годината и затоа што одби да ја свири американската химна. „The Star-Spangled Banner“ на почетокот на концертите.

Шинед потоа нагласи дека не жали за протестот против злоупотребата во Католичката црква, но призна дека бил многу трауматичен и дека била отворена сезона на лов кога ја третираа како „луда кучка“.

Имено, кога О’Конор се појави на сцената во знак на почит на Боб Дилан, публиката ја исвиркала, а таа била толку изненадена што на почетокот мислела дека тоа го прават поради нејзината облека. Џо Пеши се пошегува на „Стардеј Најт Лајф“ дека ќе ја удри, а подоцна на истата сцена Мадона скромно ја исмејуваше, откинувајќи фотографија од сексуален престапник од страниците на еден таблоид.

О’Конор беше осудена од Лигата на клеветата и групата наречена Национална етничка коалиција, која организираше акција да уништи стотици нејзини албуми пред седиштето на нејзината издавачка куќа. Вашингтон Тајмс ја нарече „лице на чиста омраза“, а Френк Синатра „една глупава жена“.

Мемоарите на Шинед О’Конор беа објавени во време кога културата се чинеше дека сака да ги преиспита старите судови.

Времето потврди многу: сексуалната злоупотреба на деца и нејзиното прикривање во Католичката црква повеќе не беше јавна тајна. Јован Павле Втори конечно ја призна улогата на црквата во 2001 година, речиси една деценија по нејзиниот чин на пркос.

„Бев човек, имав право да кревам рака и да го кажам она што го чувствувам“, изјавила тогаш О’Конор.

Да се ​​најде на црната листа беше ослободителна за О’Конор, која беше длабоко погрешно разбрана во текот на нејзината кариера.

Покрај бројните падови кои ја придружуваа во текот на кариерата, ниту нејзиниот приватен живот не беше полн со рози.

Имено, смртта на нејзиниот син длабоко ја потресе Шинед. Пред само 18 месеци, синот на познатата пејачка, изврши самоубиство по бегството од болница, што целосно ја уништи Шинед.

Во својот последен твит таа објави фотографија од синот Шејн и напиша:

„Од тогаш живеам како полумртво суштество. Тој беше љубовта на мојот живот, светлината на мојата душа“, напиша таа.