Јапонија сега го има најнапредниот квантно-класичен хибриден систем во светот, кој го комбинира најсовремениот квантен систем на IBM со еден од најбрзите суперкомпјутери на Земјата.


IBM и јапонската Национална истражувачка лабораторија RIKEN го претставија првиот IBM Quantum System Two инсталиран надвор од САД, директно интегриран со Fugaku, водечкиот јапонски суперкомпјутер.

Ова означува голем чекор кон ниво каде квантните и класичните системи работат заедно за да решат проблеми што ниту еден од нив не би можел да ги реши сам.

Системот, лансиран во Кобе, го има 156-кубитниот процесор Heron на IBM, наречен најдобар квантен чип на компанијата досега. Неговиот квалитет и брзина се 10 пати подобри од претходната генерација на 127-кубитниот IBM Quantum Eagle.

Со значително пониски стапки на грешки и 10 пати поголема брзина на кола од својот претходник, Heron сега е способен да покренува кола надвор од симулацијата со груба сила на класични машини, објавува Interesting Engineering.

Алгоритми на ново ниво
Истражувачите во RIKEN ќе го користат системот за унапредување на квантно-класичните хибридни алгоритми, почнувајќи со предизвиците во хемијата и науката за материјали. Директната врска помеѓу Heron и Fugaku ќе овозможи координација на ниво на инструкции со ниска латенција помеѓу двете машини, што е клучен чекор во развојот на практични апликации за квантен хардвер во блиска иднина.

„Со комбинирање на Fugaku и IBM Quantum System Two, RIKEN има за цел да ја поведе Јапонија во нова ера на високо-перформансно пресметување“, рече д-р Мицухиса Сато, директор на Одделот за хибридни платформи Quantum-HPC во Центарот RIKEN.

„Нашата мисија е да развиеме и демонстрираме практични квантно-HPC хибридни работни процеси што можат да ги истражат и научната заедница и индустријата. Поврзувањето на овие два система ни овозможува да преземеме критични чекори кон реализација на оваа визија.“

Двата система се поврзани преку мрежа на високобрзинско ниво на инструкции, создавајќи тест платформа за квантно-центрично суперкомпјутирање.

Оваа длабока интеграција им овозможува на инженерите да градат паралелни работни процеси, да развиваат протоколи за квантно-класична комуникација со ниска латенција и да ги оптимизираат софтверските пакети. Со тоа што му овозможува на секој систем да ги обработува деловите од задачата за кои е најсоодветен, поставувањето ги искористува предностите на обете технологии.