Да не беше жената, текилата немаше да постои, неколку факти за мексиканскиот пијалок

Текилата се добива со ферментирање на сокот од растението сина агава, кое има јадро наречено „пина“. Откако ќе се собере пината, се носи во дестилерија за печење за да се пуштат нејзините сокови, кои се ферментираат, дестилираат и зреат пред да се флашира.

Текилата е еден вид мескал (назив за семеен алкохолен пјалок во Мексико), но не сите мескали текила. Мескалот и текилата се направени од агава, но текилата може да се направи само од растението сина агава, додека повеќе од 30 сорти на агава може да се користат за правење мескал. Профилите за вкус може да бидат малку поинакви, при што мескалот има посилна арома.

Вистинската текила се прави исклучиво во одреден дел на Мексико. За да може текилата да биде означена, производството мора да се одвива во државата Халиско или во некои соседни држави. Но, повеќето текила се произведуваат во Халиско.

Името го добила по градот Текила од каде што потекнува. Тоа е родното место на легендарниот пијалок, каде што домородните Мексиканци го ферментирале сокот од сина агава пред да стане познат пијалок како што е денес.

Многу дестилерии сè уште се наоѓаат во градот, кој беше ставен на списокот на светско наследство од УНЕСКО во 2006 година.

Да не беше жената, веројатно немаше да се создаде ниту текилата. Историски гледано, жените во Текила, се мисли на градот биле оние кои го одгледувале растението сина агава, наречени хијуелос или мали деца. Жените и денес можат да се видат како работат на полињата од февруари до јули, кога никнуваат растенијата.